De Franse huurderbescherming gaat zo ver dat een verhuurder weinig rechten heeft als het gaat om beëindiging van de huur voor een particulier woonhuis.

In Frankrijk gaat het woonrecht (droit au logement, DAL) vaak boven het eigendomsrecht. Nadat iemand zes maanden huur heeft betaald gaat die huurderbescherming in. Dat wil zeggen dat de huurder niet zomaar het huis uitgezet kan worden als hij zijn huur niet betaalt.  Uitzetting met inschakeling van alleen een  huissier (deurwaarder) is niet meer mogelijk, er moet altijd een rechter aan te pas komen. Verder is uitzetting in de wintermaanden op geen enkele manier mogelijk, zelfs niet als de huurder al een hele tijd geen huur heeft betaald en zelfs niet met een uitzettingsbevel van de rechter. Uitzettingen mogen slechts worden uitgevoerd vóór 1 november of ná 1 april.

Als een huurder niet betaalt, kost het al snel een jaar maar meestal wel twee jaar  (en mogelijk duizenden euros aan advocaatkosten voor de verhuurder) voordat er een gerechtelijk bevel wordt gegeven voor uitzetting. Handige, kwaadwillende huurders weten dat zomaar op te rekken tot drie jaar of zelfs meer. En dan is het nog maar de vraag of de verhuurder in het gelijk wordt gesteld. Inmiddels heeft menig niet-betalende huurder een rechter ervan weten te overtuigen dat hij echt geen ander huis kan vinden, zodat de verhuurder of de gemeente verplicht werd om vervangende woonruimte aan te bieden bij de uitzetting. In het voordeel van de huurder is verder dat de rechter altijd het advies moet vragen van de Préfecture (assignation du préfect), ten aanzien van de sociale noden van de huurder. Let wel: vervangende woonruimte aanbieden aan huurders die willens en wetens de huur niet betalen!

De situatie voor commerciële huurpanden is minder zorgelijk, maar ook daar moet er altijd een rechter aan te pas komen om een nalatige huurder te verwijderen. De uitzettingsprocedure is meestal echter een stuk korter dan bij huurwoningen.