Huurderbescherming

De Franse huurderbescherming gaat zo ver dat een verhuurder weinig rechten heeft als het gaat om de beëindiging van de huur voor een particulier woonhuis.

In Frankrijk staat het woonrecht (droit au logement, DAL) vaak boven het eigendomsrecht. Nadat iemand zes maanden huur heeft betaald, gaat die huurderbescherming in. Dat wil zeggen dat de huurder niet zomaar het huis kan worden uitgezet als hij zijn huur niet betaalt.  Daar moet altijd een rechter aan te pas komen. Verder is uitzetting in de wintermaanden op geen enkele manier mogelijk, zelfs niet als de huurder al een hele tijd geen huur heeft betaald en zelfs niet met een uitzettingsbevel van de rechter. Uitzettingen mogen slechts worden uitgevoerd vóór 1 november of ná 1 april.

Ontvangt de huurder een uitkering van de overheid (Caisse Allocations Familales) moet men eerst naar deze instantie stappen. 

Als een huurder niet betaalt, duurt het al snel één tot twee jaar voordat er een gerechtelijk bevel wordt gegeven voor uitzetting. Hier gaan ook hoge advocaatkosten mee gepaard voor de verhuurder. Handige, kwaadwillende huurders kunnen dat zelfs rekken tot drie jaar of meer. En dan is het nog maar de vraag of de verhuurder in het gelijk wordt gesteld. Inmiddels heeft menig niet-betalende huurder een rechter ervan weten te overtuigen dat hij geen andere woning kan vinden, zodat de verhuurder of de gemeente verplicht werd om vervangende woonruimte aan te bieden bij de uitzetting. De rechter moet altijd het advies moet vragen van de Préfecture (assignation du préfect) om rekening te houden met de sociale noden van de huurder. Dit gaat dan om het aanbieden van een vervangende woonruimte aan huurders die willens en wetens de huur niet betalen!

De situatie voor commerciële huurpanden is minder zorgelijk, maar ook daar moet er altijd een rechter aan te pas komen om een nalatige huurder uit te zetten. De uitzettingsprocedure is evenwel minder omslachtig dan bij huurwoningen.