Het was een heel mooi landhuis, dat de Familie van Doorn had gevonden. Op een heuvel met prachtig uitzicht over de rivier de Tarn.

Ze waren al een tijdje aan het zoeken, hadden een realistisch beeld van hun financiële mogelijkheden en een goed idee van wat ze wilden en wat niet. Kortom, een serieuze koper, voor elke makelaar.

Deze makelaar liet een bon de visite tekenen (geen probleem, de familie van Doorn kende het fenomeen al) en nam alle tijd om het huis te laten zien. Enthousiast ging de familie naar huis en na enig overdenken en heen en weer bellen met de makelaar kwamen zij telefonisch tot overeenstemming over de koopprijs. De makelaar bood aan om aan de slag te gaan met het compromis de vente en stuurde na enkele dagen per post een contract op met bijagen met het verzoek dit onmiddellijk getekend terug te sturen. Maar in dat voorstel stond niet de substitutie-clausule die de koper graag wilde, stonden geen eigen verklaringen van de verkoper over het zwembad, het dossier diagnostic technique was gedeeltelijk verouderd en het belangrijkste: er was geen rapport bijgesloten over de septic tank, het enige onderwerp betreffende dit huis waar de familie Van Doorn zorgen over had. En in de begeleidende brief stond het verzoek om zo snel mogelijk de aanbetaling van 10% over te maken op de rekening van de makelaar.

De Familie van Doorn liet ons dit contract beoordelen en wij namen, namens hen, contact op met de makelaar. Die was niet blij, hij had een hekel aan al die betweterige buitenlanders, die zogenaamd adviseurs waren bij de aankoop van een Frans huis, zonder de Franse gewoontes te kennen. En die altijd wel wat te z**ken hadden, omdat ze moesten laten zien dat ze hun kosten waard waren. Dat was een fijne binnenkomer…

Zo beweerde de makelaar dat hij niet af kon wijken van het standaard FNAIM contract, waarin o.a. staat dat de aanbetaling op de derden-gelden rekening van de makelaar gestort moet worden. En eigen verklaringen van de verkoper, dat was toch helemaal niet nodig? En dat ontbrekende SPANC-rapportje, dat kwam binnenkort, maar de septique tank werkte prima hoor!
Wij probeerden uit te leggen dat het compromis de vente een compromis is, dat wil zeggen dat het een tekst is die van beide kanten kan worden aangepast (binnen de wettelijke grenzen) net zolang tot koper en verkoper het eens zijn. Deze makelaar was het daar niet mee eens. En we legden uit dat een septic tank prima kan werken en toch niet aan de wettelijke normen voldoet, wat kan leiden tot hoge kosten voor de koper. En dat vond hij dan weer gezeur.

De discussie duurde lang en werd uitermate vervelend. De oplossing was het volstrekt negeren van de makelaar en namens de Familie van Doorn opdracht te geven aan een notaris om een compromis de vente op te stellen. Gelukkig werkte de verkoper hier aan mee. En zo is de Familie van Doorn toch nog in bezit gekomen van hun droomhuis. Uit het SPANC-rapport bleek de septic tank prima aan de eisen te voldoen, op een kleinigheidje na. En de eigen verklaringen van de verkoper bleken goed van pas te komen toen het zwembad in de daaropvolgende zomer niet waterdicht bleek…

Moraal: betaal nooit geld aan een makelaar die u zelf niet heeft ingehuurd. Als u geen opdracht heeft gegeven aan een makelaar, heeft u geen zakelijke relatie met hem en dan bent u hem dus NOOIT geld schuldig. NOOIT, wat die makelaar ook beweert. Als u wel een zoekopdracht heeft afgegeven (kijk eens in de kleine letters van de bon de visite, we hebben wel eens een makelaar gezien die daar in een bijzinnetje had geregeld dat de bon de visite tevens een zoekopdracht was…) dan kan het anders liggen. En laat u niets wijsmaken over een “standaard”contract. Er zijn wel standaard voorwaarden, maar een standaard compromis de vente bestaat niet!