Het is niet ongebruikelijk dat (een deel van) de inrichting van een huis ook wordt verkocht.

Daarbij gelden de volgende regels:

  1. Over te nemen artikelen moeten gespecificeerd worden in het contract (of in een bijlage bij het contract). Per item moet de overeengekomen prijs worden vermeld. In regel geeft de verkoper geen enkele garantie op de kwaliteit of bruikbaarheid van de roerende zaken. De koper kan dus na aankoop geen vordering doen over de roerende goederen. Dit kan hooguit over het niet aanwezig zijn van roerende goederen die in de compromis de vente werden genoemd.
  2. Bedenk dat in Frankrijk badkamer- en keukenmeubilair, ook als dat meubilair werd gemonteerd, behoren tot de roerende zaken. Als deze zaken niet specifiek zijn genoemd, mag de verkoper ze verwijderen en meenemen. In veel contracten wordt een lijst opgenomen met goederen die de verkoper in elk geval moet achterlaten, waaronder fittingen, vloertegels, elektrische leidingen en schakelaars, etc.
  3. Als de koopprijs van alle roerende goederen in totaal meer bedraagt dan 10% van de totale koopprijs moet de verkoper aan de notaris een taxatierapport van een erkend onafhankelijke taxateur voorleggen. Ook andere bewijsstukken (zoals aankoopbonnen) waaruit de feitelijke waarde kan worden afgeleid, worden aanvaard.
  4. Alleen roerende goederen die privébezit zijn van de verkoper en verband houden met het huis mogen worden verkocht in een compromis de vente. Zaken als auto’s, kleding, voedingsmiddelen, levende dieren, etc. horen daar dus niet bij, maar wel meubilair, tuingereedschap, etc. Als de roerende zaken eigendom zijn van een bedrijf, moet de verkoop daarvan worden geregeld in een cession de fonds de commerce.