Mondelinge overeenkomst

Een mondelinge overeenkomst heeft in Frankrijk nagenoeg geen waarde.

Indien koper en verkoper het eens zijn geworden over de belangrijkste variabelen (de prijs, opleveringsdatum en eventueel mee te leveren roerende goederen), moet er een compromis de vente worden opgemaakt. Bij voorkeur gebeurt dit zo snel mogelijk, om te voorkomen dat de koper zich terugtrekt, of dat de verkoper een betere koper vindt. Zolang geen compromis de vente werd getekend, kan dit immers zonder meer en zonder consequenties.

De koper heeft het recht om een notaris aan te wijzen. Indien de verkoper zijn eigen notaris wil inschakelen, is dat mogelijk. Er is dan sprake van een aankoopnotaris en een verkoopnotaris, die als adviseur optreden van respectievelijk de koper en de verkoper. De wettelijk bepaalde beloning voor de notaris (door de koper te vereffenen) wordt dan gesplitst tussen beide notarissen. In de toekomst zal men gedeeltelijk afzien van deze vaste notariskosten. De kosten voor de koper nemen niet toe bij twee notarissen, maar het wordt wel een gedoe. Als de verkoper erop vertrouwt, kan hij dus gewoon akkoord gaan met de notariskeuze van de koper.

Vaak zal de koper echter aan de verkoper vragen om een notaris voor te stellen – gezien de koper vaak niet van de streek afkomstig is. Als de verkoper een betrouwbare notaris kent, is het een vriendelijk gebaar om de koper aan die notaris voor te stellen. Bovendien kan een notaris van waar dan ook in Frankrijk worden ingezet voor de verkoop van het huis; het hoeft geen lokale notaris te zijn.

Als de makelaar zou aanbieden om te zorgen voor de compromis de vente, wijst de koper dit best steeds af. De makelaar treedt immers in de eerste plaats op voor de verkoper. De compromis de vente dient een evenwichtig contract te zijn dat alle belangen afweegt. Dit is lang niet altijd het geval met door makelaars geschreven contracten. Laat het opstellen van een compromis de vente beter over aan de notaris. Dat is de veiligste en beste oplossing voor iedereen.